گاهی پیش می آید که از شدت و صدای عجیب ضربه خودتان تعجب می کنید که با تلاش کم نتیجه بسیار بالائی گرفته اید ؟!! آن موقع شما به منطقه حساس راکت ضربه زده اید!

 بازیکنان حد متوسط فقط گاهی می توانند از این منطقه حساس راکتشان استفاده کنند ولی بازیکنان حرفه ای یاد گرفته اند که فقط به این نقطه ضربه بزنند. اگر شما به راکت آنها توجه کنید مشاهده میکنید که ُفقط یک ناحیه از راکت آنها دچار فرسودگی زه شده است، این همان منطقه حساس میباشد . مناسب ترین منطقه ضربه در صفحه راکت جائی است که بعد از زدن توپ احساس خوبی بشما دست می دهد .
مطلوبترین محل ضربه در صفحه راکت یک نقطه نیست بلکه محدوده ایست که با آن ضربات قوی و قابل پیش بینی زده می شود. شکل و اندازه آن در راکت های مختلف کمی فرق می کند. صفحه راکت رامثل یک سیبل هدف گیری تصور کنید، زدن در وسط خال از همه سخت تر است اما بیشترین رضایت را فراهم می کند .

مطلوبترین محل ضربه شامل دو نقطه دقیق و مشخص است . نقطه ای که زدن توپ در آن راحت ترین است و نقطه ای که بیشترین نیرو را تولید می کند . این نقطه با هم فاصله دارند و بهترین محل ضربه در صفحه راکت جائی است که در تماس با توپ در عین راحت بودن ، قدرت زیاد می دهد . در ضربه ، نیروی ناگهانی (shok) در یک نقطه خاص تولید می شود ،، نزدیک وسط آن، این نیرو به دست منتقل نمی شود و هر چه تماس دورتر از این نقطه باشد نیروی بیشتری به دست باز می گردد.

مثلا در یک راکت ثابت، قویترین نقطه صفحه راکت، توپ را با 65درصد انرژی اش باز می گرداند، هر چه از این نقطه دور شویم توپ با انرژی کمتری باز می گردد. حاشیه منطقه حساس، توپ را با انرژی 35درصد باز می گرداند و کمتر از آن ضربه غیر موثر محسوب می شود .

                           
شکل واندازه دقیق منطقه حساس راکت، نسبت به تنش (کشیدگی) زه ها تفاوت می کند . ولی درون آن ۳ منقطه خاص قرار دارند:

۱. منقطه ای که بیشترین قدرت را به توپ منتقل می کند. ( کمی بالاتر از مرکز ) 

۲. مرکز صفحه راکت یا زه 

۳. منقطه ای که کمترین انرژی را به دست منتقل می کند. ( کمی پایین تر از مرکز ) 

 خیلی از بازیکنان بدمینتون از نظر جسمانی خوب هستند٬ اما از لحاظ روانی قوی نیستند.

یک بازیکن بدمینتون میتواند همه ی عوامل تناسب بدنی٬ قدرت٬ سرعت و مهارت را داشته باشد٬ اما بدون حضور روحیهی قوی از نظر روانی میتواند تحت تأثیر قرار گیرد.

دوندگان ماراتون مثالهای خوبی هستند. معمولا بیشتر دوندگان ماراتون در طول یک مسیر ۴۲ کیلومتری٬ در ۱۲ کیلومتر پایانی به انتهای ظرف انرژیشان میرسند. اما توان روانی قویشان به آنها اجازه میدهد با همان قدمها تا پایان مسیر به دویدن ادامه دهند٬ با اینکه قبلا انرژیشان تخلیه شده است. حتی بعضی از دوندهها سرعت خود را افزایش میدهند تا به خط پایان برسند. دوندگان ماراتون این روش را "Hitting the wall" مینامند؛ یعنی هل دادن تا انتها.

حتی Tan Yee Khan افسانه ای از مالزی این روش را بکار می برد. این روش باید توسط بازیکنانی که میخواهند یک قدم در بازیشان پیشرفت کنند به کار گرفته شود. چه در بازی و چه در طول تمرین٬ بازیکنان باید توجهشان را به این نکته حفظ کنند و بدنشان را تا انتها هل دهند. یک مسابقه ممکن است زمان بیشتری به طول بیانجامد.

یک بازیکن خوب یا به عبارت دیگر یک بازیکن مطرح بدمینتون بدون یک مبارزه فرو نخواهد نشست و باید تا آخرین امتیاز٬ گامها و دقت ضربه هایش را حفظ کند؛ هرقدر که بازی طول بکشد. اینجاست که قوای روحی نقش بزرگی ایفا میکند.

شما میتوانید بازیکن خیلی ماهر و تندرستی باشید٬ اما اگر با حریفی مواجه شوید که دارای استقامت بالا و روح مبارزه طلبی باشد٬ به احتمال زیاد مسابقه را خواهید باخت٬ اگر توان هل دادن خود را هنگامی که خسته میشوید نداشته باشید. نمونه های فراوانی وجود دارند که بازیکنانی که از نظر روحی و احساسی به اندازه ی کافی قوی نبودند٬ به علت خستگی تمرکزشان را از دست دادند و به راحتی در بازی تسلیم شدند.

گاهی اوقات شما میتوانید در بازی پیشتاز باشید٬ مثل رسیدن به امتیازهای گیم و امتیازهای مسابقه٬ و پیشاپیش به پیروزی فکر میکنید. این نباید برای یک بازیکن عادت باشد. زیرا اگر به حریف با روحیه ای برخورد کنید٬ ممکن است بازی را از دست دهید. شاید ۱۴-۰ یا ۱۹-۱۰ از حریفتان پیش باشید٬ اما بدون توجه به اینکه چقدر جلو هستید٬ تمرکزتان را تا وقتی که مسابقه تمام شود حفظ کنید.

قبل از اينکه بازيکن بدمينتون مسابقه اي را شروع کند، آرام و پايدار به نظر مي آيد، اما همين که وارد زمين ميشود، فشار عصبي شروع به ظاهر شدن ميکند و ناگهان احساس ناآرامي به بازيکن دست ميدهد. به نظر مي آيد زماني که براي تمرين صرف شده بود کافي نبوده است.

عصبانیت بر تمام هيجانات غالب ميشود و بازيکنان به خود مي گويند که دارند بازي را مي بازند. در اين زمان همه چيز غلط پيش ميرود. اما اين يک رفتار کاملا طبيعي است. قرار گرفتن در اين حالت براي بازيکني که اولين مسابقه ي يک تورنمنت را آغاز ميکند، کاملا طبيعي است، مخصوصا اگر اين اولين رقابتي باشد که او تجربه مي کند.

وجود فشار عصبي در يک بازي ميتواند به قيمت باختن آن تمام شود. وقتي بازيکن فشار عصبي را احساس ميکند، قادر نيست تمام کارايي اش را ارائه دهد. ضربه ها نمي توانند برگشت داده شوند.

اشتباه هاي بي اختيار از وي سر ميزند. ضربان قلب تندتر از معمول و در مقايسه با جلسات تمريني عادي بازيکن خيلي زود احساس خستگي ميکند. همه ي اينها به سبب آشفتگي اعصاب است. نکات اندکي وجود دارند که شما ميتوانيد اين قبيل فشارهاي عصبي را در بازيتان کاهش دهيد.

۱. تسليم نشويد و قبل از بازي به خود نگوييد که بازي را مي بازيد.

۲. به خودتان مطمئن باشيد. اجازه ندهيد اعتبار حريف در شما ترس ايجاد کند. اگر او در بدمينتون مشهورتر است، اين بيشتر بايد الهامبخش پيروزي براي شما باشد، چنان که از هر طرف فشاري روي شما نيست، زيرا همه شما را فرد از پيش بازنده ميدانند.

۳. خودتان را از نظر روحي آماده کنيد و شب قبل از مسابقه به تواناييهايي که در شما هست فکر کنيد. اين اعتماد به نفس شما را بالا ميبرد و اجازه ميدهد روي تواناييهايي که براي بردن و غلبه بر حريف داريد، متمرکز شويد.

۴. هميشه روي بازي تمرکز کنيد و نه آنچه ديگران ميگويند. نگذاريد ديگران با گفتن اينکه بردن کسي که از شما برتر است، غيرممکن است، در شما تأثير بگذارند. هيچ چيز در اين دنيا غيرممکن نيست.

۵. لحظه اي که قدم به زمين بازي مي گذاريد، به چيزي که ميخواهيد بدست آوريد مصمم باشيد. به اهدافي که داريد مطمئن باشد و در جهت آن تلاش کنيد.

۶. کاري را انجام دهيد که بتوانيد قبل از بازي ريلکس شويد. مثلا گوش دادن به موزيکي که مي تواند شما را آرام کند و اعصابتان را تسلي بخشد، يا خنده يا شوخي با دوستانتان.

گاهی اوقات وجود عصبانیت درون زمین بدمینتون به کلی بد نیست. همه ی چیزهای بد٬ بد نیستند٬ بطوریکه شما میتوانید تأثیرات منفی را به امواج مثبت تبدیل کنید. این شیوه ی نگاه کردن شما به چیزهاست.

وجود عصبانیت در بعضی افراد باعث ترشح آدرنالین زیاد می شود که میتواند آنها را به سمت پیروزیشان هدایت کند٬ اما اگر بازیکنی قادر به کنترل آن اعصاب نباشد و آن را واگذارد٬ پیش از شروع بازی نصف قافیه را باخته است. فشار عصبی قبل از بازی چیزیست که هر کس در طول زندگی وقتی اولین رقابتش را بازی میکند آن را تجربه می کند. حذف فشارهای عصبی برای هر بار که پا به زمین مسابقه میگذاریم غیرممکن است.

بهبود بخشیدن این نیست که چگونه فشار عصبی را حذف کنیم٬ بلکه به معنای چطور درست اداره کردن آن است و اینکه چگونه از آن برای کمک به خودتان استفاده کنید

توانایی و قدرت در دستگاه تنفسی یک بازیکن بدمینتون بیش از هر عاملی اهمیت دارد، در بازی بدمینتون  با حرکات فوق سریع و استفاده بسیار زیاد از قوای ذهنی برای تصمیم گیری لحظه ای روبرو هستیم و گاه امتیازات رالی های طولانی را (بخصوص در بازی تک نفره) فقط و فقط بخاطر تنگی نفس مقطعی از دست می دهیم و تقویت سیستم تنفسی الزامیست، در این مطلب قصد داریم با اریه مطالب مفید در این زمینه شما بدمینتونیست های عزیز را به انجام تمرینات تنفسی تشویق کنیم، به طور كلي زماني كه عضلات تنفسي خسته مي‌شوند، بدن براي حفظ جان خود از واكنشي به نام دزدي يا سرقت استفاده مي‌كند. در اين واكنش بدن خود را از عضلات محيطي (نظير عضلات دست‌‌ها و پاها) سرقت مي‌كند و آن را به سمت عضلات تنفسي مي‌فرستد تا به اين طريق، عضلات تنفسي، خون بيشتري در اختيار داشته باشند و بهتر عمل كنند. در اصل بدن ترجيح مي‌دهد كه براي راحت‌تر نفس كشيدن، عضلات كششي را در اولويت از نظر خون‌رساني قرار دهد. پس عضلات دست‌ها، بازوها و پاها دچار كم خوني مي‌شوند كه همين كم خوني و به دنبال آن محروميت از اكسيژن و مواد غذايي موجب تضعيف اين عضلات مي‌شود. تقويت عضلات تنفسي باعث مي‌شود كه اين عضلات طي ورزش خسته نشوند و اين چرخه كه در نهايت به خستگي عضلات اندام‌ها منجر مي‌شود، به راه نيفتد.

ورزش‌هاي تقويت كننده عضلات تنفسي، ۳۰ دقيقه در روز و پنج روز در هفته صورت مي‌گيرند. اين مطالعه نشان داد كه تنها چهار هفته ادامه اين ورزش‌ها مي‌تواند به طور قابل توجهي توانايي‌هاي ورزشكاران را افزايش دهد. اين ورزش به وسيله دستگاه خاصي صورت مي‌گيرد و طي آن چند بار حبس نفس و هر بار به مدت ۱۰ ثانيه انجام مي‌شود و بين آنها دوره‌هاي ۹۰ ثانيه‌اي استراحت قرار داده مي‌شود. هر هفته طول مدت دوره استراحت ۱۰ ثانيه كوتاه‌تر مي‌شود و بر مدت دوره‌هاي حبس نفس اضافه مي‌شود. در انتهاي هفته چهارم، آزمايش قدرت تنفس نشان داد كه توانايي‌هاي تنفسي ورزشكاران به طور قابل توجهي بالا رفته بود. جالب اينجا بود كه اين ورزشكاران در مسابقات و تمرينات نيز قابليت بهتري از خود نشان دادند.

عوامل مؤثر در تنفس

۱)     ظرفيت ريه‌ها

براي دم و بازدم هرچه بهتر، بايد از ظرفيت ريه‌هاي خود، حداكثر استفاده را ببريم. عمل تنفس با انبساط و انقباظ عضلات بين دنده‌هاي خارجي و عضله ديافراگم انجام مي‌شود. اگرچه ريه انسان عضوي تمرين‌پذير نيست! اما مي‌توان از ظرفيت موجود، حداكثر استفاده را نمود. براي اين‌كار، تمرين دم عميق از ناحيه شكم و بازدم كامل را هر روز انجام دهيد. دويدن آرام نيز روش خوبي براي افزايش بهره‌روي از ظرفيت ريه‌ها است.

۲)     ميزان هموگلوبين بدن

در خون انسان، سلول‌هايي به نام گلبول‌هاي قرمز وجود دارد که حامل اکسيژن مورد نياز سلول‌‌ها مي‌باشند. آهن نقش مهمي در ساختن گلبول‌هاي قرمز خون و در حمل اکسيژن دارد. بنابراين آهن يكي از عوامل مهم در تنفس و اكسيژن‌رساني است و در استقامت و تنفس يك ورزشكار تكواندو، (به‌خصوص در مسابقات) بسيار مؤثر مي‌باشد.

۳)     غلظت خون

افزايش غلظت خون، موجب كندي حركت خون در رگ‌ها شده و ضمن كاهش سوخت‌رساني به سلول‌هاي بدن، فشار مضاعفي نيز به قلب و عروق وارد مي‌سازد.

۴)     درصد اكسيژن موجود در هوا

ورزش در هواي آزاد به تنفس سالم كمك مي‌كند. پياده‌روي و كوه‌نوردي از بهترين ورزش‌هايي هستند كه در هر شرايط و سني قابل اجرا مي‌باشند. لازم است به تمام مربيان و ورزشكاران عزيز خاطر نشان شود كه به تهويه و گردش هواي سالن‌هاي ورزشي، رساندن اكسيژن و تخليه دي‌اكسيد كربن و بوي عرق، توجه زيادي داشته باشند و از اين مهم غفلت ننمايند. در سالن‌هاي ورزشي با تهويه نادرست، كمبود اكسيژن سبب كاهش كارايي و خستگي زودرس ورزشكاران مي‌گردد. شما هم به راحتي مي‌توانيد بين تمرين در سالن‌هاي با تهويه خوب و سالن‌هايي كه در زيرزمين‌هاي بدون تهويه مي‌باشند، از لحاظ استقامت، سطح يادگيري و هوشياري ورزشكاران مقايسه به‌عمل آوريد.

با انجام این تمرین به مرور متوجه افزایش آستانه تحمل، قدرت روانی، حفظ خونسردی و تمرکز می شوید!

 اساساً چون خیلی از حرکات کششی زیر مجموعه حرکات یوگا هستند موجب آرامش می شوند، ولی طراحی این حرکات بگونه ایست که بخاطر کشش در نواحی سیستم عصبی و نخاع، بدن را سرشار از آرامش میکند و باعث رفع استرس می شود.

۱- کشش جانبي

در حالي که از آرنج خود براي متعادل نگه داشتن بدن‌تان استفاده مي‌کنيد، روي پهلوي خود دراز بکشيد.

با استفاده از بازوي ديگر، به آهستگي پاي خود را به سمت باسن تان بکشيد و هر دو زانوي خود را با هم نگه داريد و به سمت پايين خم کنيد.

حالا جهت خود و پاهاي‌تان را عوض کنيد.

۲- کشش لگن و باسن

پاي راست را روي زانوي چپ بگذاريد.

حالا دستان خود را زير زانوي چپ بگذاريد و آن را به طرف خود بکشيد، در حالي که بالاتنه خود را شل کرده‌ايد.

سپس پاها را عوض کنيد.

۳- کشش پيريفورميس

از ناحيه دست‌ها و زانوها، روي زمين‌ قرار بگيريد و زانوي راست خود را روي زمين قرار دهيد به طوري که بين دست چپ و راست قرار گيرد.

حال، پاي چپ خود را به پشت خود ببريد و آن را صاف کنيد و اگر مي‌توانيد به سمت جلو خم شويد و ساعدهاي خود را روي زمين قرار دهيد.

۴- کشش پشت ران

با زانوهاي خميده روي زمين دراز بکشيد.

پاي خود را صاف کنيد و به آهستگي به سمت خود بکشيد تا در پشت ران‌تان احساس کشش کنيد.

کمي زانوي خود را خم کنيد و با دست، ساق ران و مچ پاي خود را بگيريد و پا را عوض کنيد.

۵- کشش داخل ران

روي زمين بنشينيد.

در حالي که کف دو پا را به هم چسبانده و فشار مي دهيد.

شکم‌تان را تو نگه داريد.

تا جايي که کشش سبکي را در قسمت ران‌هاي خود احساس کنيد، به جلو خم شويد.

۶- زانو در سينه

روي زمين دراز بکشيد.

زانوهاي‌تان را به سمت قفسه‌سينه بکشيد و دستان خود را روي زانوهاي‌تان بگذاريد و به آرامي ناحيه باسن را به کف زمين فشار دهيد.

۷- پيچش نخاعي

روي زمين دراز بکشيد.

پاي چپ را روي زانوي راست قرار دهيد. با استفاده از دست راست، به آرامي زانوي چپ را به سمت زمين بکشيد تا ستون مهره‌اي شما در يک حالت پيچش قرار گيرد.

بازوي دست راست را راست نگه داريد و لگن و شانه‌ها روي زمين باشند. حالا جهت را عوض کنيد.

۸- کشش ران و ساق

روي دو دست و دو زانو قرار گيريد، پاهاي‌تان را صاف کنيد اما همچنان آنها را کمي خميده نگه داريد.

به آرامي، يک يا هر دو پا را به زمين فشار دهيد، پشت را صاف کنيد و شکم را به سمت داخل فشار دهيد.

۹- کشش جلوي ران

پاي راست را طوري روي زمين قرار دهيد و از ناحيه زانو و لگن خم کنيد که ساق و ران، زاويه ۹۰ درجه بسازند.

حالا پاي چپ را از پشت خم کرده روي زمين قرار دهيد و براي کشش در عضله جلوي ران چپ، پاي راست خود را به سمت جلو متمايل کنيد تا کشش را در جلوي ران چپ خود احساس کنيد.

در بالا اشکال حرکتی توصیه شده برای گرم کردن دست را مشاهده می کنید که برای ورزش های راکتی مثل اسکواش، تنیس، بدمینتون و رشته ایی که حرکات دست در آن وسیع است مثل بیسبال، فوتبال امریکایی، والیبال، هندبال و ... که در سال ۲۰۱۱ توسط سایت wmloa.net منتشر شده است.

راه‌های زیادی برای مقابله با استرس وجود دارد که یکی از آنها خوردن مواد غذایی مناسب است. 

مواد غذایی به شیوه‌های مختلف می‌توانند با استرس مقابله کنند. 

بعضی از مواد غذایی سطح سروتونین بدن را افزایش می‌دهند. سروتونین در کاهش فشارهای روانی موثر است. 

غذاهای دیگر سطح کورتیزول و آدرنالین (هورمون‌های استرس زا که در دراز مدت عوارضی برای بدن دارند) را کاهش می دهند.

کربوهیدرات‌های پیچیده

تمامی کربوهیدرات‌ها، مغز را تحریک می‌کنند تا سروتونین بیشتری تولید کند. برای تنظیم میزان سروتونین بهتر است کربوهیدرات‌های پیچیده بخورید که آرام‌تر هضم می‌شوند. بهترین منابع این مواد، غلات و نان‌های سبوس‌دار است.

مرکبات 

مرکبات مثل پرتقال، سرشار از ویتامین C هستند. مطالعات نشان می‌دهد این ویتامین می‌تواند سطح هورمون‌هایاسترس‌زا را کاهش دهد و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. 

 

اسفناج

اسفناج به دلیل داشتن منیزیم در کاهش استرس موثر است. منیزیم کمک می‌کند سطح کورتیزول در بدن تنظیم شود. علاوه بر این کمبود منیزیم باعثسردرد و خستگی

 می‌شود که از علائم استرس هستند.

ماهی‌های چرب

برای کنترل کورتیزول و آدرنالین، ماهی‌های چرب بخورید. اسیدهای چرب امگا 3 که در ماهی ها یافت می‌شوند، از بروز بیماری‌های قلبی پیشگیری کرده و با هجوم هورمون‌های استرس‌زا مقابله می‌کنند.

چای سیاه 

تحقیقات نشان می‌دهد، مصرف چای سیاه (ترجیحا کمرنگ) به شما کمک می‌کند خیلی سریع‌تر از شرایط استرس زا دور شوید. اما قهوه می‌تواند میزان استرس را افزایش دهد.

پسته

پسته می‌تواند تاثیر هورمون‌های استرس‌زا را بر بدن کاهش دهد. آدرنالین فشار خون را افزایش می دهد و باعث می‌شود زمانی که تحت استرس هستید، ضربان قلب شما افزایش یابد. خوردن یک مشت پسته در هر روز می‌تواند فشار خون را کاهش دهد و در نتیجه اثر ترشح آدرنالین را نیز کم کند. 

بادام

بادام سرشار از ویتامین‌های مفید است؛ از جمله  ویتامین E که سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و  ویتامین‌های گروه B که بدن را در برابر حملاتاسترس‌ زا انعطاف‌ پذیر و آماده می‌کند. برای این‌ که از فواید این ماده غذایی بهره‌مند شوید، هر روز مقداری بادام بخورید.

   سبزیجات خام 

مصرف سبزیجات ترد و خام می‌تواند با اثرات منفی استرس مقابله کند. جویدنکرفس یا هویج خام به رها شدن گرفتگی فک‌ها در مواقع استرس کمک می‌کند و در نتیجه سردردهای عصبی را کاهش می‌دهد.

شیر

یکی دیگر از راه‌های کاهش استرس، خوردن یک لیوان شیر ولرم قبل از خواب است. محققان می‌گویند کلسیم موجود در شیر می‌تواند گرفتگی های عضلانی  را کاهش دهد و باعث تسکین تنش شود.

در ورزشی که سرعت توپ آن به ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر در ساعت میرسد چابکی حرف اول را می زند، در این بازی گاه امتیازات را در کسری از ثانیه از دست میدهیم.

 
امیدواریم مطالعه این مقاله در بهبود چابکی شما موثر باشد.

چابکی فرد را قادر می کند وضعیت بدن یا جهت حرکت آن را با سرعت و دقت زیاد تغییر دهد.

چابکی هماهنگی میان عضلات و دستگاه اعصاب مرکزی است، تغییر موقییت از وضعیت ثابت به متحرک در حداقل زمان با عکس العمل بالا و حفظ تعادل را چابکی می نامند.

فعالیتهایی مثل رفت و برگشت به جلو تور و عقب زمین، برگرداندن توپهای چپ و راست مهارت در درایو، انجام سریع تمرینات شادو و بازگشت به وسط زمین به چابکی بستگی دارد. چابکی با عوامل دیگر آمادگی جسمانی در ارتباط است و به قدرت، استقامت، سرعت، تعادل و مهارت بستگی دارد، ولی هر کدام از آن عوامل به تنهایی چابکی نیست.

انواع چابکی :

با توجه به وضعیت ثابت یا متحرک بودن بدن دو نوع چابکی وجود دارد : چابکی پویا، ایستا
 
چابکی پویا به توانایی تغییر جهت حرکت بدن در یکی از چهار جهت اصلی یا فرعی با حداکثر سرعت و دقت در دویدن گفته می شود، ازقبیل حرکات رفت و برگشت به جلو و عقب کرت بدمینتون. در حالی که چابک ایستا به توانایی تغییر شکل بدن یا هر یک از اعضای بدن به طور درجا و با حداکثر سرعت و دقت گفته می شود. از قبیل حرکات درایو و جابجایی سریع راکت در فضا.
 
چابکی پویا : توانایی تغییر جهت حرکت بدن در دویدن

چابکی ایستا : توانایی تغییر شکل بدن به طور درجا
 
 
چابکی نقش ارزنده ای بر اجرای فعالیتهایی دارد که به تغییر مسیر دادن سریع و ناگهانی بدن یا قسمتی از آن نیاز می باشد. شروع تند، توقف و تغییر مسیر دادن سریع بدن ، پایه و اساس اجرای خوب بسیاری از بازیها نظیر بسکتبال ، تنیس ، بدمینتون ، والیبال ، فوتبال ، بیس بال و ... می باشد .
 
 
چابکی چگونه افزایش می یابد؟

چابکی احتیاج به هماهنگی ، قدرت ، توان ، زمان عکس العمل سریع و انعطاف پذیری دارد تا بتواند وزن و اندام شما را کنترل کند .


اندام های چابکی پذیر و چابکی نپذیر:

بدن بلند اندام یا تنومند، معمولآ افراد بلندقامت، لاغر، تنومند، و فربه از چابکی کمتری برخوردارند . برعکس افراد کوتاه قد و متوسط القامت ، با عضلات مناسب تر، موقعیت بهتر برای اجرای حرکات چابکی دارند.


سن و نوع جنسیت ، چابکی بچه ها تا حدود ۱۲ سالگی به طور مدارم و پیوسته افزایش می یابد و هنگامی که به سالهای رشد سریع حدود ۱۳ سالگی می رسند چابکی آنها کاهش پیدا میکند و بعد از این مرحله تا رسیدن به مرحله بلوغ چابکی به طور پیوسته افزایش می یابد، پسران در مقایسه با دختران در حین سالهای قبل از بلوغ چابکی کمتری دارند و بعد از مرحله بلوغ، چابکی پسران در مقایسه با دختران به مراتب سریع تر افزایش می یابد.


نکته : در این رشته وزن اضافی موجب کاهش چابکی و سرعت بالا می شود.


خستگی بر اجرای چابکی و عوامل آن نظیر قدرت، زمان عکس العمل، سرعت، توان و هماهنگی اثر کاهش دهنده دارد و در نتیجه موجب کاهش چابکی می شود.